...էջեր
- Չափածո
- Հայոց Խաչմերուկ
- «Նոր Խոսք» + Նելլի Ռումել
- «Հավաքածու Գրական Մրցանակ» + Նելլի Ռումել
- ...գրքեր,գրքեր, գրքե՜ ր
- Գրիգոր Նարեկացի
- Գարուշ Հարյանց | ՆԵՐՇՆՉԱՆՔԻՑ ԱՅՆ ԿՈՂՄ
- Հարցազրույց Նելլի Ռումելի հետ
- Фридрих Гёльдерлин Мария Рилке Сен-Жор Перс
- ...զրույցներ
- ... Օրհնյալ էր օրը
- Նրբակար ու սքանչապատկեր ասեղնագործություն
пятница, 12 июля 2013 г.
четверг, 4 июля 2013 г.
...թևեր հույսի
...թևեր հույսի
Ճախրող թևե՜ ր դրախտի,
Նոճիների շուքի տակ
Վաղը հուսող աչքերիս
Օրն եք թերթում դյուրաշարժ,
Որ չլինի մոլորվեմ հևքում խաչված ժամերիս,
Որոնց մեջ են ճերմակել աշունները գրիչիս:
Թե չլինի զուր թարթեմ փոշին` նստած հանդերձիս,
Որ վաղուց էր խունացել դարսերին մաշված կյանքիս:
Ճախրող թևե՜ ր դրախտի,
Գետի անվերջ խոխոջին
Թախիծ խառնած իմ սրտի
Հույսը թևեք լո՜ ւռ - կողքիս,
Որ չլինի՛ մոռանամ տարիները խոնարհած,
Որոնց մեջ եմ խանձարրել հավատամքն իմ ունեցած,
Նրանց հետ եմ ննջեցրել սե՜ ր, նվիրում ուշացած,
Ու ժամերից մո՜ ւնջ քաղել ծաղիկներ կարոտ հագած:
Ճախրող թևե՜ ր,
Դրախտի հարատևի գոյի մեջ
Իմ խեղճ հոգին մկրտեք,
Ի' նձ էլ տվեք զույգ թևեր,
Որ չլինի' կրկնվեն
Մահ,
Բաժանո'ւմ չսպասված
Ու վաղաժամ չթափվեն
Հո՜ ւյս,
Անուրջնե՜ ր աշունված:
Ճախրող թևեր ի՜ մ հույսի...
Նելլի Ռումել 2013
...ես վախենում եմ
...ես վախենում եմ
Ես շնորհակալ եմ
Այս անջրպետի գոյության համար,
Որ կարողանում է անծայրությունից
Խավարն իմ ցրել, հուշով ապրեցնել....
Ես անհամբեր եմ ակնթարթներին,
Որ հանկարծակի
Թաց վերջալույսի ժամերից պոկվում,
Կարոտի դողով շեմքիս են իջնում...
Ինքս կարոտ եմ բանտարկված բառին,
Ինչն ակամայից կյանքով լիացնում,
Խենթության եզրին թևեր է թողնում
Ու այնպե՜ ս թեթև հեռուներ տանում…
Ու վախենում եմ իմ իսկ անուրջից,
Ուր կապույտի մեջ բոսորն է խաղում,
Ուր ժամանակի րոպեն կանգ առնում,
Արթնության պահին խամրում է հանկարծ...
Մո՜ ւնջ, անտես չքվում…
© Նելլի Ռումել
Ես շնորհակալ եմ
Այս անջրպետի գոյության համար,
Որ կարողանում է անծայրությունից
Խավարն իմ ցրել, հուշով ապրեցնել....
Ես անհամբեր եմ ակնթարթներին,
Որ հանկարծակի
Թաց վերջալույսի ժամերից պոկվում,
Կարոտի դողով շեմքիս են իջնում...
Ինքս կարոտ եմ բանտարկված բառին,
Ինչն ակամայից կյանքով լիացնում,
Խենթության եզրին թևեր է թողնում
Ու այնպե՜ ս թեթև հեռուներ տանում…
Ու վախենում եմ իմ իսկ անուրջից,
Ուր կապույտի մեջ բոսորն է խաղում,
Ուր ժամանակի րոպեն կանգ առնում,
Արթնության պահին խամրում է հանկարծ...
Մո՜ ւնջ, անտես չքվում…
© Նելլի Ռումել
Подписаться на:
Сообщения (Atom)